010

Agora vivo ao redor do ceo e das alturas,

da escuridade e da luz; de vastos dragóns metálicos:

que me masturbe non significa que te quera,

que te masturbes non significa que olles por outros nomes.

Trátase só de tempo, e de cinza;

tan só do cabalo negro, da agulla, do destiño:

de collerte pola cabeleira, de arquea-las túas costas, sentí-los teus riles.

Térte presa en xenebra e lume non me satisfai,

son xa demasiadas noites de gato á beira da cama,

de verte marchar con outro,

de amenceres, de cocktails, de risas e náuseas.

Non teño nin que espir ás luxuriosas sombras da nosa cama,

coñécenme mellor ca tí, saben qué quero,

aínda que a navalla sinala máis ben un cadaleito,

un lago de tebras e ruido:

unha derradeira canción, un derradeiro suspiro:

je t´aime, moi non plus.